Ինչու է ռուսական քաղաքականությունը պարտվում անգամ ԱՊՀ տիրույթում. Ռուսական աղբյուր

Ռուսական տեղեկացված աղբյուրը գրում է.

«ԱՊՀ երկրներում ռուսական փափուկ ուժի բացակայության խնդիրն առանցքային դարձավ գունավոր հեղափոխությունների շրջանում, սակայն այն շատ ավելի լրջորեն սկսեց զգանել տալ ԵՄ-ում` ՀՌՕ-ի ժամանակ։ Փաստորեն, մենք կորցրել ենք երկու հիմնական եվրոպական երկրներ՝ Ֆրանսիան և Գերմանիան, որոնք ակտիվորեն սկսեցին ֆինանսավորել Կիևը, և ​​այժմ Բեռլինը կարող է դառնալ Ուկրաինային ռազմական օգնության հիմնական կենտրոնը։

Կրեմլը սովոր է օգտագործել ռեսուրսային դիվանագիտությունը` որպես բանակցային գործոն և կաշառել ազգային էլիտաներին: Սակայն, ինչպես ցույց է տալիս փորձը, ԱՊՀ և ԵՄ երկրների բոլոր օլիգարխները արագորեն հարմարվում են սոցիալական տենդենցներին, որոնք սահմանվում են սոցիալական ազդեցության գործիքներով. լրատվամիջոցներ և բլոգերներ: Մեր աշխատանքի ձևաչափը տեսանելիություն ստեղծելն է՝ դպրոցներ կառուցել, ավտոբուսներ նվիրել, փառատոն անցկացնել Մոսկվայում կամ պուշկինյան ընթերցումներ կազմակերպել։ Այս ամենը վաղուց չի գործում: Իսկ մշտական ​​հայտարարությունները, թե մենք չունենք այնպիսի ռեսուրս, ինչպիսին Պետդեպարտամենտն է, հեշտությամբ հերքվում են Թուրքիայի օրինակով, որը կարողացավ հիմնադրամների և հասարակական կազմակերպությունների ցանց ստեղծել ոչ միայն թյուրքական երկրներում, այլ նույնիսկ Աբխազիայում և Բալկաններում։ Գաղտնիքը պարզ էր. ուր է գնում թուրքական բիզնեսը, ամենուր բացվում են ազդեցության կենտրոններ և գործում են ֆոնդեր: Ռուսական արտաքին քաղաքականությունն այդպես էլ չկարողացավ այդ պարզունակ մոդելները յուրացնել: Արդյունքում, ունենք ԱՊՀ գոտում միայն նահանջ, թեեւ բոլոր նախադրյալները կան լրջագույն հաջողությունների համար: Այսպիսով, վաղուց է անցել ժամանակը, որ կա´մ պետք է այդ ոչ արդյունավետ քաղաքական կուրսը փոխել կա´մ էլ` այդ կուրսն առաջ տանողներին: Հակառակ դեպքում էլի ռուսական բանակն է ստիպված լինելու շտկել ռուսական քաղաքականության սխալները, որի օրինակն Ուկրաինան է: Ընդ որում, ծախսերը շատ ավելի մեծ կլինեն»: