Ինչ է արել Էվելինա Շահիրյանն ամուսնու մահից առաջ և ինչու է այժմ տանջվում ու իրեն մեղավոր զգում

Կյանքի ուղիներով» հաղորդման հյուրը դերասանուհի Էվելինա Շահիրյանն էր։

StarNews-ը հետևեց զրույցին։

Դերասանուհին, երբ ծնվել է, ամենուր լաց ու կոծ է եղել.

«Տղամարդկանց պետք է տանեին պատերազմ։ Մայրս 16 տարեկան է եղել, ոչ մեկն իրեն չի շնորհավորել։ Սկեսուրը շուռ է եկել ասել ՝«Այդ երեխայի ոտքը չար ոտք էր, ինչ ոտք ուներ այս երեխան ՝պատերազմը սկսվեց»։ Կարծես ես Հիտլերի հետ պայմանագիր է կնքել, որ պետք է պատերազմ լիներ այդ օրը։ Ամեն դեպքում այդ պահին ես ավելորդ էի»։

Դերասանուհին խոսեց այն մասին,երբ առաջին անգամ իրեն նկատել են և սկսել է նկարահանվել ֆիլմերում։

Նեղսրտել է, երբ փողոցում օտար մի տարիքով տղամարդ շատ երկար  իրեն է նայել ՝զննող հայացքով։ Այդ տղամարդը պետք է լիներ նրան ֆիլմում նկարահանվելու հրավեր անողը։ Հետագայում այդ զարմանալի հայացքները անպակաս են եղել դերասանուհու կյանքում.

«Այնքան մոլորված տեսք ունեի, վախեցած նայում էի բոլորին, թե ինչու են այսքան ինձ զննում։ Ապուշ հարցեր էր տալիս նկարիչը, երբ գնացել էի ֆոտոպրոբայի՝ ինձ ամեն դեպքում այդ ժամանակ այդպես էր թվում։ Հիմար բաներ էր ասում հուզվեցի, լացեցի։ Հետո  ծիծաղեցրեց ինձ ինչ-որ մի պահի և նկարում էր։

Հետո հաջորդ օրը զանգեցին, կանչեցին ես գեղեցիկ նկարների էի սպասում։ Յուրի Երզնկյանը սեղանին շպրտեց նկարներ՝ մի տեղ լացած, մի տեղ զայրացած…ես այլ նկարների էի սպասում, ոչ մի գեղեցիկ նկար չտեսա։ Դրանից հետո ես մտա այդ աշխարհ և սերն իմ մեջ արդեն կար»։

Ապագա ամուսինը Էվելինային տեսել է հենց հեռուստաէկրանին և վստահությամբ հայտարարել, թե հենց նա է լինելու իր կինը։ Նրանց տարիքային տարբերությունը բավական մեծ է եղել, բայց դա դերասանուհու համար ամենևին էլ ներդաշնակ լինելու խոչընդոտ չի եղել։ Ամուսնացել և միասին են ապրել շուրջ 37 երջանիկ տարիներ, բայց շատ քիչ էր, ասում է ափսոսում է, որ շատ բաներ չի հասցրել անել և ասել։ Մեղավորության զգացումն այսօր տանջում է դերասանուհուն և կուտակվել է ներսում ու ցավ դարձած ամեն օր հիշեցնում է, որ կարևորը անտեսվել է առօրյա թոհուբոհի և հոգսի մեջ։

Զրույցի ընթացքում Էվելինա Շահիրյանը  խոստովանություն արեց, որը մինչ այդ պահը ոչ ոքի չէր ասել.

«Մի բան եմ ես արել, չգիտեմ սխալ եմ արել ,թե՞ ճիշտ։ Աստվածաշունչը դրեցի ամուսնուս գրկին, ծնկի իջա և Աստծուն աղաչեցի ՝եթե այսքան է տրված իր կյանքը, թող էլ չտանջվի… Այդ երեկո ինքը հանգեց»։