Բրիժիդ Բարդո.20-րդ դարի գեղեցկուհիներից մեկը
ՀասարակությունԲրիժիդ Բարդոն ծնվել է 1934 թվականին, Փարիզում։ Սովորել է կատակերգության ու պարարվեստի ուսումնարանում։ Առաջին անգամ նկարահանվել է ռեժիսոր Վիլլի Ռոզիեի «Մանինան՝ առանց քողի աղջիկը» ֆիլմում 1952 թվականին։ Ռեժիսոր Միշել Բուարոնի «Չարաճճի աղջիկը» կինոնկարում կատարած երկրորդական դերակատարումից հետո նա հռչակվեց Մարկ Ալեգրեի «Փետրաթելով մարգարտածաղիկը» և հատկապես Ռոժե Վադիմի «Եվ Աստվածը ստեղծեց կնոջը» ֆիլմի շնորհիվ։ Բարդոյի լավագույն կատարումներին կարելի է հանդիպել նաև Ռենե Կլերի «Մեծ զորավարժություններ, ռեժիսորներ Կլոդ Օտան-Լարայի «Դժբախտության դեպքում», Քրիստիան Ժակի «Բաբետան գնում է պատերազմ», Ռոժե Վադիմի «Գիշերային գոհարավաճառները, «Սանձը վզին» և «Զինվորի հանգիստը», Հանրի-Ժորժ Կլուզոյի «Ճշմարտությունը», Միշել Բուարոնի «Հռչակավոր սիրային պատմությունները», Յոևրի Մալլի «Անձնական կյանք» և «Վիվա Մարիա», Ժան-Լյուկ Գոդարի «Արհամարհանքը», Միշել Դեվիլի «Արջը և տիկնիկը», Ռոբերտ Էնրիկոյի «Ռոմի պողոտան», Նինա Կոմպանեզի «Կոլին Տրուս-Շեմիսի շատ չքնաղ և զվարճալի պատմությունը», Ռոժե Վադիմի «Դոն Ժուան» և այլ կինոնկարներում։
1950-ական թվականներին Եվրոպայում համարվում էր «սեքս-խորհրդանիշ», ինչպես Մերիլին Մոնրոն ԱՄՆ-ում։ Շոու-բիզնեսում իր 21-ամյա կարիերայի ընթացքում նկարահանվել է 48 ֆիլմերում, ձայնագրել է 80 երգ, հանդես է եկել տարբեր երաժշտական շոուներում։
1973 թվականին ավարտելով իր կինոկարիերան՝ սկսել է ակտիվ աշխատանք տանել կենդանիների պաշտպանության բնագավառում։ 1990-ական թթ բազմիցս հանդես է եկել Ֆրանսիայում ներգաղթյալների ավելացման և իսլամի տարածման դեմ, Նյունասեռականության և միջռասայական ամուսնությունների քննադատությամբ, ինչի պատճառով հինգ անգամ դատապարտվել է «ազգամիջյան թշնամանքի հրահրման» համար։
Նա առաջինն էր, որ Կաննի լողափին, երբ հայտնվեց բիկինիով՝ նորաձևության մեջ ազդարարելով մի նոր հեղափոխություն: Հետո արդեն դառնալու էր Ֆրանսիայի գլխավոր խորհրդանիշներից մեկի` Մարիաննայի արձանի նախատիպը: Կին, որին բնությունը չէր շնորհել դիմագծերի համաչափություն, բայց դա չխանգարեց, որ նա դառնար 20-րդ դարի գեղեցկուհիներից մեկը, ում երկրպագում էին բիթլները, 15-ամյա Բոբ Դիլանն իր առաջին երգը նրան էր նվիրելու:
Բրիջիտը միշտ ստիպված էր ապացուցել, որ բացի գեղեցիկ լինելուց, նաև տաղանդավոր է:
Բրիջիտն իր դեմքի անհամաչափությունը փորձում էր քաղարկել գեղեցիկ կազմվածքով. ժամերով քայլում էր` գլխին ջրով լի բաժակ դրած: Նրա հույսերը դասական պարի հետ էին կապված, երբ հանկարծ առաջարկ ստացավ: Առաջարկը պարի հետ կապ չուներ: Բրիջիտին առաջարկում էին լուսանկարվել «Ժարդեն դե մոդ ժունյոր» ամսագրի համար: Բրիջիտն ընդամենը 14 տարեկան էր: Հաջորդ առաջարկն էլ չուշացավ՝ այս անգամ արդեն Բրիջիտը հայտնվելու էր աշխարհահռչակ «ELLE» ամսագրի շապիկին:
Առաջարկը կար, մնում էր ծնողներին համոզել: Համոզեց: 1950թ. մայիսի 8-ին 16-ամյա ֆրանսուհին «ELLE» ամսագրի շապիկին էր:
Հայտնի ամսագրի շապիկին հայտնված աղջիկը հետաքրքրեց ռեժիսոր Մարկ Ալլեգրեին ու ֆիլմում նկարահանվելու առաջարկով Բրիջիտից հանդիպում խնդրեց: Կրկին ընտանեկան ժողով և երկար քննարկումներ …
Ի վերջո, Բրիջիտը գնաց կինոփորձերին: Եվ չնայած այդ ֆիլմն այդպես էլ չնկարվեց, բայց այն ճակատագրական դարձավ Բրիջիտի համար: Այդ փորձերի ժամանակ էր, որ նա ծանոթացավ Մարկ Ալլեգրեի ընկերոջ` Ռոժե Վադիմի հետ, ով 3 տարի անց պիտի դառնար Բրիջիտի ամուսինը:
Ռոժե Վադիմը այդ ժամանակ դեռ ռեժիսորի օգնական էր: 22 տարեկան երիտասարդին հիացրել էր 16-ամյա Բրիջիտի լուսանկարը Elle-ի շապիկին: Սիրո խոստովանությունը չուշացավ, ընտանեկան ժողովը՝ ևս: Ծնողները դեմ էին այդ հարաբերություններին. Ռոժեն վարձով էր ապրում, իսկ աղջիկը թողել էր ուսումը: Ավելին, երբ ծնողները փորձեցին աղջկան ուղարկել Անգլիա` սովորելու, նա ինքնասպանության փորձ արեց: Արդյունքում` կողմերը եկան փոխզիջման ու փոխհամաձայնության՝ Բրիջիտը չի գնա Անգլիա, բայց կամուսնանա Վադիմի հետ միայն 18 տարեկան դառնալուց հետո:1952թ. դեկտեմբերի 21-ին զույգը պսակադրվեց: Վարձով ապրող տղային ու դեռ անփորձ աղջկան Բրիջիտի ծնողները բնակարան նվիրեցին: Այդ տարին Բրիջիտի համար բեկումնային էր: Նա նաև առաջին անգամ նկարահանվել էր ֆիլմում՝ «Նորմանդական անդունդ»: Հետո էլի եղավ մի քանի ֆիլմ ու ոչ մեծ դերեր: Դերերը գնահատվեցին չհաջողված:Բրիջիտը գտավ մենեջերին, բայց աստղային ժամը դեռ կար: Այդ ընթացքում էլ Ռոժե Վադիմը աշխատում էր իր առաջին ռեժիսորական ֆիլմի սցենարի վրա, որը դառնալու էր 1960-ականների սեքսուալ հեղափոխության ու Բարդոյի աստղային ուղու սկիզբը:
Բրիջիտի սիրավեպերը երկար չէին տևում: Ամեն մի նոր ֆիլմ մի նոր սիրավեպ էր բերում: Հաջորդը «Բաբետտան գնում է պատերազմ» ֆիլմն էր, սիրեցյալը՝ Ժակ Շարյեն, ամուսնության պատճառը՝ Բրիջիտի հղի լինելը: Այդպես, 1960թ. Բրիջիտն ամուսնանում է Շարյեյի հետ և ծնվում է որդին` Նիկոլյան: Ամուսնությունն էլ չնպաստեց, որ միությունը երկար տևի, փոքրիկ տղայի դաստիարակությամբ էլ հայրական կողմի տատիկ-պապիկն էին զբաղվում:Այս միությունն էլ երկար չտևեց, իսկ Նիկոլյայի դաստիարակությունը Բրիջիտը վստահեց ամուսնու ծնողներին: Հերթական դերը հերթական սիրավեպն էր ծնում, չուշացավ նաև երրորդ ամուսնությունը՝ 1966-ին նա ամուսնացավ գերմանացի միլիոնատեր Հյունթեր Սաքսի հետ:Նույնիսկ միլիոնները չերկարացրեցին ամուսնության տևողությունը: 3 տարի անց այն ևս ավարտվեց: Իսկ բաժանուման պատճառը մեկ այլ տղամարդ էր՝ հայտնի պոետ և երգիչ Սերժ Գենսբուրը, ում տգեղության համար Քվազիմոդո էին կոչում: 1992թ. 58-ամյա Բրիջիդ Բարդոն ամուսնալուծվեց իր վերջին` չորրորդ ամուսնուց` Բերնար դը Օրմելից:Առաջին անգամ ֆրանսիացի կինոքննադատները միաձայն ընդունեցին Բարդոյի խաղը. դերասանուհին հասել էր ողբերգության գագաթնակետին: Գագաթը պիտի դառնար նաև Բրիջիտի համար կինոաշխարհի վերջակետը: Նրա հերոսուհուն սկսեցին համեմատել հենց իր հետ, թերթերը գրում էին նրա ինտիմ կյանքի մասին, գաղտնալսվում էին դերասանուհու հեռախոսային խոսակցությունները: Բարդոն որոշեց թողնել կինոն … Բարդոն ընդամենը 39 տարեկան էր:
«Չկան իդեալական տղամարդիկ և իդալական կանայք, իսկ օրինակ՝ կենդանական աշխարհում ինձ համար իդեալական է արու դելֆինը: Նա հավատարիմ է, բարի ու ընկերասեր: Հիմա ես հանգիստ ապրում եմ առանց տղամարդկանց: Իմ վիլլայում շուրջ 100 կենդանի կա` ոչխար, ձի, շուն, կատու, խոյեր, այծեր, նապաստակներ: Ես ձեզ հավատացնում եմ, նրանք բոլորը միասին վերցրած, ավելի քիչ անհանգստություն են պատճառում ինձ, քան մեկ տղամարդը»:
1986թ. 52-ամյա Բարդոն բացում է կենդանիների պաշտպանության հիմնադրամը, իսկ իր 75-ամյակին Սոֆի Լորենին խնդրել էր հրաժարվել մորթի կրելուց. նա դա համարում էր ծննդյան ամենալավ նվերը:
Արդեն 90 տարեկան Բրիջիտն իր խաղաղ ծերությունն է ապրում Ֆրանսիայի հարավում գտնվող Սան-Տրոպեի Մադրագ վիլլայում` իր բազմաթիվ սիրելի չորքոտանիների հետ, հեռու աշխարհիկ կյանքից ու աղմուկից:
Չնայած տարիքին` Բարդոն շարունակում է մնալ նույն` բիկինով ազատամիտ կինը, ում ամենասիրելի հագուստը շարունակում է մնալ մերկությունը:
Մինչ օրս էլ նա հարյուրավոր սիրային նամակներ է ստանում:
«Մի՞թե դուք կարծում եք, թե գիշերը միայնակ անկողին մտնելիս ինձ մխիթարում է այն միտքը,
թե աշխարհի կեսն ինձ է սիրում… Իրականում աշխարհի կեսը ոչինչ է»:
Բրիջիտը մտածել է նաև իր հուղարկավորության մասին: Ընկերներին խնդրել է, որ անպայման հնչի Մարիա Կալլասի կատարմամբ «Ռոմեո և Ջուլիետից» հատված: