Թբիլիսիում տեղի ունեցավ առաջին հանրահավաքը. ինչ հեռանկարներ կան
ՄիջազգայինԹեեւ երեկ Թբիլիսիում մեկնարկեցին այդքան գովազդված բողոքի ցույցերը, սակայն դատելով վրացական ընդդիմության դանդաղ տեմպերից՝ նրանք իրենք դեռ վստահ չեն հաջողության վրա։ Շատ ավելի լավ կլիներ նրանց համար` բողոքի ակցիաները սկսել կիրակի` ընտրությունենրի հենց հաջորդ օրը։ Բայց չէ, եւ դա խոսում է, որ նախնական մշակված հստակ ռազմավարությունը առնվազն հուսադրող չէ, իսկ կուլուարներում ընթանում են ակտիվ բանակցություններ:
Այսինքն, եթե ընդդիմության հիմնական ուժը նրա միասնականության մեջ է, ապա այս պահին այդ միասնության հարցում կասկածներ կան։ Այդ թվում. ընդդիմության հիմնական խաղաթուղթն այս պահին խորհրդարանի աշխատանքը արգելափակելու կարողությունն է։ Իշխանության մեջ գտնվող կուսակցությունը ստացել է 150 մանդատներից 89-ը, մինչդեռ նոր խորհրդարանի աշխատանքը սկսելու համար անհրաժեշտ է 2/3-ի քվորում (ովքեր պետք է գրանցվեն առաջին հանդիպմանը): Այսինքն՝ 100 հոգի։ Չորս «ընդդիմադիր» կուսակցությունները ստացել են համապատասխանաբար 18, 17, 14 և 12 մանդատ։
Այսպիսով, իշխանության համար, եթե հնարավոր լինի չորս ուժերից գոնե մեկին համոզել չհրաժարվել մանդատից, ապա խորհրդարանը կունենա քվորում, և բոյկոտի ողջ սխեման, այն է` խորհրդարանի ստեղծումը տորպեդահարելու հիմնական խաղաթուղթը կփլուզվի: Այս դեպքում ընդդիմությանը կմնա գնալ բռնի իշխանափոխության շատ վտանգավոր ճանապարհով:
Բայց ահա, գոնե երեկվա դրությամբ ընդդիմադիր չորս կուսակցություններից միայն երկուսն են հայտարարել մանդատները չվերցնելու և ցուցակները չեղյալ հայտարարելու մասին։ Այսինքն, քանի դեռ հայտարարություն չկա, նշանակում է, որ մյուս երկու ուժերը կամ նրանցից գոնե մեկը կարող է մտնոլ խորհրդարան` ապահովելով քվորում: Դա նշանակում է, որ այս ուղղությամբ «Վրացական երազանքը» պետք է, որ ակտիվ աշխատի` ինչ-որ բան զոհաբերելով` իշխանությունը պահպանելու համար։
Իսկ այն, որ դա ռեալ է, հուշեց երեկվա հանրահավաքը: Այն, որ թեեւ ընդհանուր բազմամարդության, այստեղ «հեղափոխական կրկտիկական զանգված» չկար, դա խոստովանեց անգամ ընդդիմությունը: Մի քանի տասնյակ հազար մարդ, որը Վրաստանի համար շատ մեծ թիվ չէ: Առավել ուս, որ հարց է, թե դրանց որ մասն են վրացիները եւ որ մասը` դրսից եկածները: Ընդ որում, եկածների մի զգալի մասնն էլ շատ արագ հեռացավ, եւ դա ընդդիմությանը հնարավորություն չտվեց հենց առաջին հավաքի օրը հավաքը վերածել հակաիշխանական պայթյունի։
Իսկ դա տեսնում եւ գնահատում է ընդդիմության հետնապահ երկու ուժերը, եւ նրանց մոտ` եթե «հեղափոխություն չկա, ինչո՞ւ պետք է դեն նետեմ մանդատները հարցադրումը սկսում է ավելի համոզիչ դառնալ:
Մյուս կողմից, բոյկոտն էլ երկար չես շարունակի. եթե նոր խորհրդարան չկա, հինը շարունակում է աշխատել:
Այսպիսով, եթե ընդդիմությանը չհաջողվի այսօր-վաղը շատ մեծ մասսաների ներգրավել եւ անցնել կտրուկ գործողությունների, պարտությունը դառնում է անխուսափելի: Կկարողանա՞ն, դժվար է ասել, նման ռեզերվներ տեսանելի չեն: Առավել եւս, որ անգամ եվրոպական դիտորդները հայտարարեցին, որ ինչ-որ կատաստրոֆիկ խախտումներ չեն հայտնաբերել: