Նիկոլի վերջին «հետախուզական» այցը Ռուսաստան մեկնել-չմեկնելուց առաջ

­Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւել­քում այս պա­հին ա­ռա­ջա­ցած ծանր մթնո­լոր­տին զու­գա­հեռ (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=294378&l=am), վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս աս­տի­ճա­նա­բար ակ­տի­վա­նում է նաեւ Ա­լիե­ւը: Բա­վա­կան էր, որ Նի­կոլն ակ­նար­կեր Սահ­մա­նադ­րութ­յուն փո­խե­լու մա­սին, որ հի­մա էլ Ա­լիե­ւը պա­հան­ջում է դա­տել ար­ցախ­յան պա­տե­րազմ­նե­րի հե­րոս­նե­րին: Գու­մա­րած` «Ա­րե­ւել­յան Ադր­բե­ջա­նի» թե­ման, եւ միան­շա­նակ է դառ­նում, որ Նի­կո­լի ե­րա­զանք­նե­րի «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գի­րը», մեղմ ա­սած, դեռ շատ հեռ­վում է: Հա­մե­նայն­դեպս, քա­նի դեռ Նի­կոլն ա­ռաջ է գնում ներ­կա կուր­սով:

Ա­սենք, նա եւս նույն բանն է խոս­տո­վա­նում: Օ­րի­նակ, ԱԺ վեր­ջին հարցու պա­տաս­խա­նին Նի­կո­լը հայ­տա­րա­րեց. «Այն, որ Ադր­բե­ջա­նը նոր թե­մա­ներ է բե­րում դաշտ, դա նշա­նա­կում է, որ այն­քան էլ հակ­ված չէ խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գիր ստո­րագ­րե­լու»: Բայց նաեւ պնդում է, թե ոչ մի ռազ­մա­վա­րութ­յուն էլ չի փո­խե­լու, այլ պար­զա­պես. «Մեր քա­ղա­քա­կան խնդիրն է փո­խել ընդ­հա­նուր մի­ջա­վայ­րը եւ մթ­նո­լոր­տը, որ­պես­զի խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նագ­րի ստո­րագ­րու­մը դառ­նա ի­րա­տե­սա­կան»: Ա­լիեւն էլ, Նի­կո­լի պատ­կե­րաց­մամբ, նման հայ­տա­րա­րութ­յուն­ներ ա­նում է միայն նրա հա­մար, որ՝ «Մեզ շե­ղի մեր ռազ­մա­վա­րութ­յու­նից»:

Ու սա աս­վում է դեմ­քի ա­մե­նա­լուրջ հայ­տա­րա­րութ­յամբ, ո­րից հե­տո ար­դեն ի­մաստ էլ չու­նի հարց­նե­լը, թե այդ «ռազ­մա­վա­րութ­յու­նը», ե­թե տե­ղին է այդ տեր­մի­նը, ո­րե­ւէ շանս ու­նի՞, որ դառ­նա ձեր իսկ խոս­տա­ցած «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գի­րը»:

Արդ­յուն­քում Նի­կո­լը, իր այդ «ռազ­մա­վա­րութ­յամբ հան­դերձ», մեկ­նեց Փա­րիզ: Պաշ­տո­նա­կան նպա­տա­կը Ֆ­րան­կո­ֆո­նիա­յի հեր­թա­կան գա­գաթ­ա­ժո­ղո­վին մաս­նակ­ցելն է, թեեւ դժվար չէ կռա­հել, որ հիմ­նա­կան ի­մաս­տը Մակ­րո­նի հետ հան­դի­պումն է: Հի­շեց­նենք, վեր­ջերս կա­յին խո­սակ­ցութ­յուն­ներ, որ Մակ­րո­նը գա­լու է Հա­յաս­տա­ն: Մեր են­թադ­րութ­յունն այդ ժա­մա­նակ ար­դա­րա­ցավ. Մակ­րո­նը ոչ միայն չե­կավ, այլ ըն­դա­մե­նն ու­ղար­կեց իր արտ­գործ­նա­խա­րա­րին, ո­րին տուն վե­րա­դառ­նա­լուն պես գոր­ծից հա­նե­ցին: Ու ա­հա, ե­թե` «Լե­ռը չի գա­լիս Մու­համ­մե­դի մոտ, Մու­համ­մեդն է գնում լե­ռան մոտ»: Կարճ ա­սած, ակն­հայ­տո­րեն Նի­կո­լին շատ է պետք տես­նել Հա­յաս­տա­նի ա­րեւմտ­յան «կու­րա­տոր» Մակ­րո­նին՝ գո­նե հաս­կա­նա­լու հա­մար, թե նրա­նից ի՞նչ սպա­սե­լիք­ներ կա­րող է ու­նե­նալ: Մի քա­նի «Ցե­զար» խոս­տա­ցան, եւ վե՞րջ: Թե՞ հույ­սեր կան, որ Մակ­րոնն իր ներ­քին գոր­ծե­րը կկար­գա­վո­րի եւ կվե­րա­դառ­նա իր «կու­րա­տո­րա­կան» ֆունկ­ցիա­նե­րին: Այ­սինքն, ԱՄՆ ձա­խող­ված այ­ցից հե­տո պետք է վեր­ջա­պես հաս­կա­նալ՝ կա­րո՞ղ է Ա­րեւ­մուտ­քի վրա հույս դնել, թե՞ գո­նե մինչ ա­մե­րիկ­յան ընտ­րութ­յուն­նե­րը մնա­ցել է ինքն ի­րե­նով, իսկ ընտ­րութ­յուն­նե­րից հե­տո էլ ով ի­մա­նա:

Ու սա շատ ա­րագ է պետք հաս­կա­նալ: Մի ե­րեք շա­բա­թից ՌԴ-ում ԲՐԻԿՍ-ի գա­գա­թա­ժո­ղովն է, պետք է վերջ­նա­կա­նա­պես գո­նե ինքն իր հա­մար հստա­կեց­նի՝ գնո՞ւմ է, թե՝ չէ (թեեւ հայտ­նել է գնա­լու մա­սին): Կամ ե­թե գնում է, ի՞նչ է ա­նե­լու, ե­թե «պա­տա­հա­բար» այն­տեղ գտնվող Ա­լիեւն ա­ռա­ջար­կի՝ շատ էիր ու­զում բա­նակ­ցել, հի­մա եր­կուսս այս­տեղ ենք, ա­րի բա­նակ­ցենք: Այն դեպ­քում, երբ Հեյ­դա­րո­վի­չի կող­մից այս վեր­ջին սրա­ցում­նե­րից հե­տո մի տե­սակ «ան­հար­մար կլի­նի» նրան մեր­ժե­լը: Կարճ ա­սած, ի՞նչ է կար­ծում Մակ­րո­նը, Նի­կո­լը պետք է գնա՞, թե՝ ոչ, ու ե­թե չգնա, Ա­րեւ­մուտ­քը պատ­րա՞ստ է նրա թի­կուն­քին կանգ­նել:

­Բայց ա­սել, թե իր սե­փա­կան խնդիր­նե­րը թո­ղած, ո­րոնք Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւել­քի ներ­կա սրա­ցում­նե­րը բազ­մա­պատ­կել են, Մակ­րո­նը կա­րող է Նի­կո­լին ռեալ բան ա­սել, միամ­տութ­յուն կլի­նի: Մ­յուս կող­մից, ան­կախ նրա­նից, թե Մակ­րո­նը ինչ կա­սի, նույն Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւել­քի ներ­կա վի­ճա­կը Նի­կո­լին, ա­սենք նաեւ Ա­լիե­ւին են շատ լուրջ մտա­ծե­լու տեղ տա­լիս: Միան­գա­մայն հա­վա­նա­կան տար­բե­րակ է, որ այս բո­լոր զար­գա­ցում­նե­րից Ի­րա­նը դուրս կգա էլ ա­վե­լի ամ­րա­ցած դիր­քե­րով: Ընդ ո­րում, ե­թե սրա հետ մեկ­տեղ նույն ԲՐԻԿՍ-ի գա­գա­թա­ժո­ղո­վում ստո­րագր­վի նաեւ Ռու­սաս­տա­նի հետ ռազ­մա­վա­րա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցութ­յան աղ­մուկ հա­նած պայ­մա­նա­գի­րը, ա­պա ՌԴ-Ի­րան ուղ­ղութ­յա­նը դեմ գնա­լու ա­մեն մի քայլ շատ վտան­գա­վոր է դառ­նում ինչ­պես Նի­կո­լի, այն­պես էլ՝ Ա­լիե­ւի հա­մար: Ա­լիե­ւի գոր­ծը հեշտ է՝ նա մակ­րոն­նե­րին չի այ­ցե­լում, ինչ­պես ՌԴ-ի, այն­պես էլ Ի­րա­նի հետ հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րում ու­նի հա­վա­սա­րակշռ­ված մո­տե­ցում, որն էլ ա­վե­լի կհղկի՝ հաշ­վի առ­նե­լով Ի­րա­նի՝ Իս­րա­յե­լին նման հար­ված հասց­նե­լու փաս­տը: Եվ ոչ միայն դա, նաեւ այն աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան դիր­քե­րը, ո­րոնք Ռու­սաս­տա­նը շա­րու­նա­կում է ձեռք բե­րել ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մում: Ընդ ո­րում, այդ դիր­քե­րը կա­րող են էա­պես էլ ա­վե­լի ամ­րա­նալ, ե­թե, օ­րի­նակ, հաշ­վի առ­նենք ոչ ան­հայտ The Telegraph-ի հե­տեւ­յալ դի­տար­կու­մը. «Ուկ­րաի­նա­յում պա­տե­րազ­մը թու­լաց­րել է Իս­րա­յե­լի հա­կաօ­դա­յին պաշտ­պա­նութ­յու­նը Ի­րա­նի հար­ձակ­ման դեմ»: Ի­մաս­տը հաս­կա­նա­լի է, եւ այն ա­մե­նե­ւին էլ միայն հա­կաօ­դա­յին պաշտ­պա­նութ­յան մա­սին չէ: Ուկ­րաի­նա ու­ղարկ­վող զեն­քի պատ­ճա­ռով Իս­րա­յելն է խնդիր­նե­րի մեջ, ա­հա ողջ ի­մաս­տը: Իսկ են­թա­տեքս­տում պետք է հաս­կա­նալ՝ կոր­չի Ուկ­րաի­նան, կա­րե­ւորն Իս­րա­յելն է: Իսկ որ դա կազ­դի պա­տե­րազ­մի վրա եւ ոչ Ուկ­րաի­նա­յի օգ­տին, ան­գամ Կիե­ւում քաջ գի­տակ­ցում են:

Այ­սինքն, մի կող­մից Ի­րանն է իր այդ հար­ված­նե­րով նոր գլո­բալ հայտ ներ­կա­յաց­նում, մյուս կող­մից՝ ռուս­ներն են Ուկ­րաի­նա­յում ա­րագ ա­ռաջ գնում: Փաս­տեր, ո­րոնք, միան­շա­նակ, Ա­լիե­ւը ման­րակր­կիտ նե­րա­ռում է իր հաշ­վարկ­նե­րում:

­Փո­խա­րե­նը Նի­կո­լի ողջ հույ­սը մնա­ցել է Մակ­րո՞­նը: Թե Փա­րի­զում սպաս­վող շատ հա­վա­նա­կան հու­սա­խա­բութ­յու­նը կազ­դի նաեւ Նի­կո­լի տրա­մադ­րութ­յան վրա. կ­տես­նենք մոտ օ­րերս: