Ռուբինյանն անգամ արքեպիսկոպոսի հանգամանքից տեղյակ չէ, ինչպե՞ս է բանակցում

Մուրճով իշխանության եկած Փաշինյանը իր բանակցողներով ու իշխող էլիտայով պարզվում է՝ խիստ մուրճային տրամաբանությամբ է առաջնորդվում: Ընտրողը կարծում էր, թե մուրճն ուժային (տեղ-տեղ բռնության) սիմվոլ է, սակայն պարզվեց հակառակը՝ մուրճը բթամտության եւ փակուղիների «բալանին» էր:

Այսօր Հանրայինի եթերում հայ ժողովրդի անունից հանդես եկող ԱԺ փոխնախագահ Ռուբեն Ռուբինյանը (հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման Հայաստանի անունից բանակցող) խիստ նյարդայնացած էր, անգամ իր նյարդերը հանգստացնելու համար հնարեց «ընդդիմադիր» արքեպիսկոպոս արտահայտությունը՝ դժգոհելով, թե արքեպիսկոպոսը ինչու է ասում, թե Արցախ չի կարողանում գնալ, թե իբրեւ լավ չէ, երբ հոգեւորականը նշում է, թե իրեն հայկական կողմից չեն թողնում գնալ Արցախ:

Այս թեման բավական հին է, նույնիսկ իր նշած արքեպիսկոպոսը բացատրել էր այդ խոսքի բուն էությունը՝ նշելով, որ իշխող ուժի ուղիղ պարտավորությունն է ապահովել ՀՀ քաղաքացու ազատ շարժի սահմանադրական իրավունքը, բայց, ինչպես նշեցինք, մուրճը այս պարագայում ազդել էր Ռուբինյանի վրա, եւ նա չէր ըմբռնելու այդ ասելիքը, որը ճշմարտություն է:

Այս հարցազրույցը դիտելով՝ հասկանալի դարձավ, թե մեր բանակցողը, որքան տկար է, անկարող եւ պարզամիտ: Օրինակ, իրենց սիրելի հաղորդավարը եթերում ուղիղ հարց է տալիս՝ ասում է դուք բանակցում եք Վաշինգտոնում, այստեղ զինվորներ են զոհվում, իսկ Ռուբինյանը ասում է՝ 1990 թվականից կրակում են, ի՞նչ անենք, չբանակցենք: Իրենց սիրելի հաղորդավարը նորից է հարցը տալիս, ասում է՝ դուք բանակցում եք Հայաստանում վիճակը ավելի է բարդանում, իսկ օղակը սեղմվում է, իսկ Ռուբինյանը հարցին հարցով է պատասխանում, թե բա ի՞նչ եք առաջարկում: Այսչափ սակավամտության հետեւանքը սովորաբար ուղեկցվում է մեր երկրի համար անդառնալի հետեւանքներով: Քիչ է մնում այս իշխանությունն «Առաջարկ» անունով մի հարթակ բացի եւ հայտարարի ով ինչ առաջարկ ունի իշխանությանը, ասեք, որ անենք: Դեռ այլ դրվագների չենք անդրադառնում, օրինակ, որ հունիսի սկիզբը այդքան էլ չի նշանակում ամռան սկիզբ եւ այլն: Բայց ընտրողները չպետք է զայրանան, չէ որ նրանք ընտրել են մուրճը:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ